Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej - Dokładny opis zabiegów - Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej
Dr hab. n. med. Piotr Waciński Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej kierownik

Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej

Pracownia Hemodynamiki

Lekarz Kierujący Oddziałem
Dr hab. n. med. Piotr Waciński
Pielęgniarka oddziałowa:
mgr Marzena Czarnota
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Zastępca Lekarza Kierującego Oddziałem
Dr n. med. Andrzej Madejczyk
Sekretariat - 81 724 41 55, 781 880 113
Dyżurka pielęgniarek - 81 724 42 46
Sterownia Pracowni Hemodynamicznej - 81 724 42 55
Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej
Dysponujemy salą hybrydową, na której wykonujemy najbardziej skomplikowane procedury oraz dwiema pracowniami hemodynamicznymi na których wykonujemy planowe oraz pilne zabiegi.
Dr hab. n. med. Piotr Waciński Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej kierownik

Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej

Pracownia Hemodynamiki

Lekarz Kierujący Oddziałem
Dr hab. n. med. Piotr Waciński
Pielęgniarka oddziałowa:
mgr Marzena Czarnota
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Zastępca Lekarza Kierującego Oddziałem
Dr n. med. Andrzej Madejczyk
Sekretariat - 81 724 41 55, 781 880 113
Dyżurka pielęgniarek - 81 724 42 46
Sterownia Pracowni Hemodynamicznej - 81 724 42 55
Kliniczny Oddział Kardiologii Inwazyjnej
Dysponujemy salą hybrydową, na której wykonujemy najbardziej skomplikowane procedury oraz dwiema pracowniami hemodynamicznymi na których wykonujemy planowe oraz pilne zabiegi.

Opis oddziału

Wykonywane zabiegi:

  • Koronarografia
  • Wewnątrznaczyniowa ultrasonografia (IVUS)
  • Ocena rezerwy wieńcowej (FFR)
  • QFR
  • Optyczna koherentna tomografia wewnątrzwieńcowa (OCT)
  • Przezskórna angioplastyka naczyń wieńcowych - PCI
  • Aterektomia rotablacyjna
  • Aterektomia laserowa
  • Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej - TAVI
  • Przezskórna redukcja niedomykalności mitralnej i trójdzielnej - Mitra-Clip
  • Zamknięcie ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej, międzykomorowej lub PFO
  • Zamknięcie uszka lewego przedsionka (LAAC)

W Pracowni Hemodynamiki pełniony jest całodobowy dyżur hemodynamiczny, dzięki temu możliwe jest zabiegowe leczenie pacjentów z ostrym zawałem serca o każdej porze dnia i nocy (poprzez natychmiastowe wykonanie koronarografii oraz angioplastyki wieńcowej).

Dysponujemy salą hybrydową, na której wykonujemy najbardziej skomplikowane procedury oraz dwiema pracowniami hemodynamicznymi na których wykonujemy planowe oraz pilne zabiegi. Wszystkie sale wyposażone są w sprzęt najwyższej klasy, jako jedyni w Polsce wykonujemy zabiegi z wykorzystaniem aterektomii laserowej.

W naszej pracowni zabieg wykonują doświadczeni kardiolodzy interwencyjni, których umiejętności są potwierdzone certyfikatami asocjacji sercowo-naczyniowych. Lekarze wykonujący zabiegi są także pracownikami dydaktycznymi oraz autorami wielu prac naukowych o zasięgu międzynarodowym, dodatkowo przez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz kursach o tematyce interwencyjnej stale podnoszą swoje kwalifikacje.

Dr hab. med. Piotr Waciński, kierownik Pracowni Hemodynamiki

Posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe, w tym pracy w wiodących ośrodkach zagranicznych (Klinice Kardiologii Uniwersytetu w Genewie/Szwajcaria; Montreal Heart Institute/Kanada). Zdał kanadyjski egzamin nostryfikacyjny (CEE). Samodzielny operator zabiegów strukturalnych serca (TAVI, LAAC, MitraClip, ASD, PFO). Jedyny w Polsce proctor zabiegów wykorzystujących laser (ELCA) w angioplastyce naczyń wieńcowych. Członek Rady Cyfryzacji UM w Lublinie.

Jest doradcą panelu ekspertów Komisji Europejskiej w dziedzinie urządzeń medycznych i diagnostycznych urządzeń medycznych in vitro (Medical devices and in vitro diagnostic medical devices) - czynny udział w ocenie nowych technologii medycznych, projektów badawczych oraz tworzenia wytycznych i regulacji europejskich w tej dziedzinie. Dr hab. med. Piotr Waciński prowadzi od wielu lat badania związane z tworzeniem nanourządzeń dla zastosowań medycznych we współpracy ośrodkami badawczymi w kraju i za granicą. Odbył kurs z zarządzania w Executive Management of Medical Science/Haas School of Business/Berkeley/USA.

Informacje przed zabiegami dla lekarza kierującego

Do badań i zabiegów inwazyjnych kwalifikuje lekarz kardiolog lub specjalista chorób wewnętrznych po konsultacji.

W celu skierowania pacjenta na badanie badanie lub zabieg należy wystawić e-skierowanie lub wypełnić odpowiedni formularz “skierowania na zabieg inwazyjny”

Należy wypełnić wszystkie pola w e-skierowaniu zwracając szczególną uwagę na:

  • rodzaj badania zabiegu na który kierowany jest pacjent
  • rodzaj schorzenia stanowiącego wskazanie do zabiegu
  • objawy zgłaszane przez pacjenta
  • poprzednio wykonane badania   

Przed zabiegiem inwazyjnym pacjent powinien posiadać wykonane badania:

  • morfologia, kreatynina, TSH
  • grupa krwi
  • badanie echokardiograficzne

Przed zabiegami strukturalnymi (TAVI, Mitra-Clip, zamknięcie ASD, VSD, PFO, LAA) konieczne może być wykonanie specjalistycznych badań serca (tomografia, echo przezprzełykowe, scyntygrafia i inne) potwierdzających wskazania i możliwości techniczne wykonania zabiegu dlatego w celu przeprowadzenia wstępnej kwalifikacji konieczna jest ocena kardiologa inwazyjnego.

Informacje dla Pacjenta

Przed skierowaniem pacjenta na badanie lub zabieg inwazyjny należy skonsultować się z kardiologiem lub specjalistą chorób wewnętrznych.

Kardiolog wystawi skierowanie na badanie lub zabieg (w formie elektronicznej, e-skierowanie lub papierowej).

Informacje dla Pacjenta przed zabiegiem

Przez 6 godzin przed zabiegiem nie można spożywać posiłków ani pić.

Osoby z cukrzycą nie przyjmują w dniu zabiegu insuliny ani doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Jeśli chory zażywa leki na stałe, można je przyjąć popijając niewielką ilością wody, o ile lekarz nie zaleci inaczej.

Na kilka godzin przez zabiegiem należy dokładnie umyć i ogolić okolice obu pachwin i przedramion.

Przed koronarografią nie należy odstawiać leków takich jak aspiryna (Acard, Acesan, Polocard, Aspifox) oraz klopidogrelu, tikagraloru, prasugralu (Plavix, Areplex, Zylt, Clopidix, Brilique, Prasugrel), na dzień przed koronarografię należy odstawić Xarelto lub Pradaxę. W przypadku przyjmowania Acenokumarolu, Syncumaru, Sintromu lub Warfaryny lekarz prowadzący powinien zamienić którykolwiek z ww. leków na heparynę drobnocząsteczkową (Clexane, Fraxodil) na trzy dni przed planowanym zabiegiem, w dniu zabiegu o podaniu ww. leków decyduje lekarz prowadzący w szpitalu.

Pacjent powinien zgłosić się z:

  • dowodem osobistym
  • skierowaniem do szpitala
  • dokumentacją medyczną dotyczącą dotychczasowego leczenia
  • listą aktualnie przyjmowanych leków oraz innych zażywanych środków
  • informacją jakich leków pacjent nie powinien zażywać (z powodu uczulenia lub nadwrażliwości)
  • informacją o innych alergiach i uczuleniach
  • wskazane jest zabranie ze sobą przyborów toaletowych, piżamę, ręcznik, kapcie
  • wskazane jest zabranie minimum 1,5 l wody niegazowanej

Dokładny opis zabiegów - Koronarografia (angiografia naczyń wieńcowych)

NAZWA LECZONEJ CHOROBY: Choroba niedokrwienna serca
OPIS i PRZEBIEG KORONAROGRAFII:
Koronarografia jest inwazyjnym zabiegiem diagnostycznym. Po znieczuleniu miejscowym zostaje nakłuta tętnica (ewentualnie dodatkowo żyła) w pachwinie lub na ręce. Poprzez miejsce nakłucia wprowadzana jest cienka rurka ze sztucznego tworzywa tzw. koszulka naczyniowa. Następnie przez nią wprowadzane są do serca i początkowych odcinków naczyń wieńcowych cewniki. Poprzez cewniki podawany jest do naczyń wieńcowych, komór serca, a czasami także do aorty oraz innych naczyń kontrast radiologiczny. Dzięki niemu w promieniach rentgena można zobaczyć różne części Pana/i serca i naczyń. Badanie jest zazwyczaj bezbolesne i nie wymaga znieczulenia ogólnego.

CEL BADANIA:
Koronarografia (cewnikowanie serca, cewnikowanie naczyń wieńcowych, angiografia) jest radiologicznym zabiegiem diagnostycznym, którego wynik umożliwia precyzyjną ocenę budowy i zmian drożności tętnic doprowadzających krew do mięśnia serca. Zabieg ten wykonywany jest w pracowni badań hemodynamicznych. Koronarografia uwidacznia stan naczyń wieńcowych pacjenta oraz pozwala zaplanować skuteczne jego leczenie. Dzięki temu badaniu można zdecydować, czy pacjent może być leczony zachowawczo (tylko przyjmować leki) albo czy należy skierować go na inwazyjną formę leczenia, na którą składają się: zabieg przezskórnej angioplastyki wieńcowej oraz operacja wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych (popularnie nazywanych bypasami).

JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO BADANIA:
Przez 6 godzin przed zabiegiem nie może Pan/i spożywać posiłków ani pić. Jeżeli zażywa Pan/i jakieś leki na stałe, można je przyjąć popijając niewielką ilością wody, o ile lekarz nie zaleci inaczej. Na kilka godzin przed zabiegiem należy dokładnie umyć i ogolić okolice obu pachwin. Należy koniecznie poinformować lekarza o przyjmowaniu leków zmniejszających krzepliwości krwi (Acenokumarol, Sintrom, Warfin, Xarelto, Pradaxa i inne), uczuleniach, obecności tętniaka aorty, przetok dializacyjnych, innych schorzeniach układu naczyniowego.

O CZYM NALEŻY POINFORMOWAĆ LEKARZA PRZED BADANIEM:
Należy koniecznie poinformować lekarza o przyjmowaniu leków zmniejszających krzepliwości krwi (Acenokumarol, Sintrom, Warfin, Xarelto, Pradaxa i inne), uczuleniach, obecności tętniaka aorty, obecności przetok dializacyjnych, innych schorzeniach układu naczyniowego.

ALTERNATYWNE METODY POSTĘPOWANIA:
W niektórych przypadkach można rozważyć wykonanie badania tomografii komputerowej z podaniem kontrastu (CT koronarografia), jednak może ono nie być tak dokładne jak inwazyjne badanie koronarograficzne.

MOŻLIWE DO PRZEWIDZENIA DOLEGLIWOŚCI PO PRZEPROWADZONYM BADANIU:
W zdecydowanej większości zabieg odbywa się bez powikłań.

W czasie i po zabiegu istnieje możliwość powstania krwiaka, który objawia się zaczerwienieniem w miejscu wkłucia, czasami dużym podbiegnieciem krwawym (siniakiem), bolesnością podczas dotyku lub ograniczeniem ruchów nakłuwanej kończyny. Czasami może także dojść do uszkodzenia przebiegających w pobliżu nerwów, co powoduje zaburzenia czucia skóry lub upośledzenie siły mięśni (zazwyczaj w przypadku zabiegów z dostępu od tętnic na ręce). Zaburzenia te mogą pozostać na całe życie.

Podanie środka kontrastowego może wywołać objawy uczulenia (wysypka skórna, bóle głowy, nudności, wymioty), które zwykle mijają po podaniu leków, może być także powodem wystąpienia czasowych lub trwałych zaburzeń widzenia albo wystąpienia niewydolności nerek objawiającej się między innymi bezmoczem. Niekiedy mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, które objawiają się kołataniem serca.

MOŻLIWE DO PRZEWIDZENIA POWIKŁANIA PO PRZEPROWADZONYM BADANIU:
W zdecydowanej większości zabieg odbywa się bez powikłań.

W czasie i po zabiegu istnieje możliwość powstania krwiaka, przetoki tętniczo-żylnej, tętniaka rzekomego lub zamknięcia naczynia w miejscu wprowadzenia wkłucia do tętnicy. Zwykle wymaga to jedynie postępowania zachowawczego. W pewnych przypadkach konieczne jest jednak leczenie chirurgiczne. Ilość krwi, która wydostała się do tkanek czasami może być tak duża, że konieczne będzie przetoczenie krwi lub preparatów krwiozastępczych. Czasami może także dojść do uszkodzenia przebiegających w pobliżu nerwów, co powoduje zaburzenia czucia skóry lub upośledzenie siły mięśni (w przypadku zabiegów z dostępu od tętnic na ręce). Zaburzenia te mogą pozostać na całe życie. Bardzo rzadko w czasie poszerzenia tętnicy w sercu może dojść do jej pęknięcia i wynaczynienia krwi do worka osierdziowego. Zwykle otwór taki zamyka się samoistnie, ale czasami stanowi on stan bezpośredniego zagrożenia życia i wymaga implantacji specjalnego stentu lub pilnego zabieg operacyjnego.

Bardzo poważne (bezpośrednio zagrażające życiu) powikłania zdarzają się niezmiernie rzadko. Należą do nich: nagłe zamknięcie naczynia wieńcowego, nagły zgon sercowy, zawał serca, zatrzymanie akcji serca, udar mózgu, wstrząs anafilaktyczny.

Podanie środka kontrastowego może wywołać objawy uczulenia, które zwykle mijają po podaniu leków, może być także powodem wystąpienia czasowych lub trwałych zaburzeń widzenia albo wystąpienia niewydolności nerek, zazwyczaj przemijającej jednak w niektórych przypadkach wymagającej dializ.

W niektórych mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, które wymagać będą dodatkowego leczenia farmakologicznego lub leczenia zabiegiem elektrycznym (kardiowersja, defibrylacja).

Im bardziej poważne są wcześniejsze (przed zabiegiem) zmiany chorobowe w obrębie serca czy też innych narządów, tym większe ryzyko powikłań.

Dokładny opis zabiegów - Angioplastyka naczyń wieńcowych

Rodzaj leczonej choroby: Choroba niedokrwienna serca
Metody leczenia:

Podstawową inwazyjną metodą leczenia choroby niedokrwiennej jest przezskórna angioplastyka wieńcowa.

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Po szczegółowej analizie Pana/ Pani przypadku proponujemy: przezskórny zabieg angioplatyki wieńcowej (PCI).

Po znieczuleniu miejscowym zostaje nakłuta tętnica (ewentualnie dodatkowo żyła) w pachwinie lub na ręce. Poprzez miejsce nakłucia wprowadzana jest cienka rurka ze sztucznego tworzywa tzw. koszulka naczyniowa. Korzystając z tej koszulki najpierw umieszcza się w ujściu tętnicy wieńcowej cewnik zwany cewnikiem prowadzącym, a następnie przez niego wprowadza się cienki metalowy drucik do zwężonej lub zamkniętej tętnicy w sercu. Po przeprowadzeniu drucika za miejsce zwężenia lub zamknięcia tętnicy sprowadza się po nim właściwy cewnik z balonikiem, który po wypełnieniu będącą pod ciśnieniem kilku atmosfer mieszaniną soli fizjologicznej i kontrastu rozszerza przewężone miejsce naczynia. Skuteczność angioplastyki wieńcowej znacznie zwiększa dodatkowy zabieg wprowadzenia na baloniku protezy naczyniowej, nazwanej stentem. Po jej wszczepieniu do chorej tętnicy pełni ona funkcję podporową, utrzymując światło uzyskane w wyniku działania balonika angioplastycznego i zmniejsza ryzyko ponownego nawrotu zwężenia.

Cel proponowanego leczenia:
Celem przezskórnego zabiegu angioplastyki naczyń wieńcowych jest poprawa ukrwienia mięśnia sercowego poprzez udrożnienie zwężonej lub zamkniętej tętnicy wieńcowej.

 

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
W zdecydowanej większości zabieg odbywa się bez powikłań.

W czasie i po zabiegu istnieje możliwość powstania krwiaka, przetoki tętniczo-żylnej, tętniaka rzekomego lub zamknięcia naczynia w miejscu wprowadzenia wkłucia do tętnicy. Zwykle wymaga to jedynie postępowania zachowawczego. W pewnych przypadkach konieczne jest jednak leczenie chirurgiczne. Ilość krwi, która wydostała się do tkanek czasami może być tak duża, że konieczne będzie przetoczenie krwi lub preparatów krwiozastępczych. Czasami może także dojść do uszkodzenia przebiegających w pobliżu nerwów, co powoduje zaburzenia czucia skóry lub upośledzenie siły mięśni (w przypadku zabiegów z dostępu od tętnic na ręce). Zaburzenia te mogą pozostać na całe życie. Bardzo rzadko w czasie poszerzenia tętnicy w sercu może dojść do jej pęknięcia i gromadzenia się krwi w worku osierdziowym. Zwykle otwór taki zamyka się samoistnie,

Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej

Rodzaj schorzenia zgodnie z rozpoznaniem lub podejrzeniem, wskazanie do leczenia operacyjnego: wada zastawki aortalnej
Metody leczenia (w tym alternatywnie do proponowanego:
Obecnie istnieją dwie metody wymiany zastawki aortalnej. Pierwsza z nich to metoda operacyjna. U części chorych w podeszłym wieku, z chorobami dodatkowymi wykonanie operacji może być jednak zbyt ryzykowne. Przed kilku laty opracowano nową metodę wszczepienia zastawki (protezy) na drodze przezskórnej, przeznaczyniowo, bez konieczności wykonywania operacji i otwierania klatki piersiowej. Decyzja o wskazaniach do zabiegu przezskórnej implantacji zastawki aortalnej podejmowana jest przez zespół lekarzy złożony z kardiologa, kardiologa interwencyjnego i kardiochirurga.
Należy podkreślić, że przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej CoreValve jest metodą nową, a najdłuższe obserwacje pacjentów po tym zabiegu sięgają kilku lat.

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej wykonywane jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Zabieg trwa około 1-2 godzin i przeprowadzany jest pod kontrolą promieniami Roentgena oraz echokardiografii przezprzełykowej. Po odpowiednim znieczuleniu okolicy obu pachwiny nakłuwa się igłą tętnicę udową prawą i lewą oraz żyłę podobojczykową lub szyjną. Ze względu na dużą średnicę wprowadzanej do serca zastawki czasami jedna z tętnic przed nakłuciem jest odsłaniana i wypreparowywana chirurgicznie przez chirurga naczyniowego. Standardowo do zabiegu podaje się dożylnie lek zmniejszający krzepliwość kwi - heparynę niefrakcjonowaną. Do obu tętnic zakłada się koszulki naczyniowe, przez które wprowadzane są cewniki służące do wykonywania zabiegu. Do żyły podobojczykowej lub szyjnej wprowadza się elektrodę, którą następnie umieszcza się w prawej komorze serca. Służy ona do stymulacji serca. Przez tętnicę udową wprowadza się cewnik z balonem, którym poszerza się chorą zastawkę a po jego usunięciu cewnik z nową zastawką. W pierwszym etapie znajdujący się na końcu wprowadzonego cewnika balon wypełniany jest na kilka sekund w ujściu zwężonej zastawki aortalnej w trakcie szybkiej stymulacji serca. Powoduje to poszerzenie chorej zastawki. Następnie dzięki wykorzystaniu odpowiedniego cewnika w poszerzone ujście zastawki aortalnej wprowadzana jest nowa zastawka (proteza) samorozprężalna lub rozprężana na balonie. Po zabiegu pozostanie Pan/-i przez kilkanaście godzin w łóżku. Ponadto wymagane jest przez minimum 6 miesięcy leczenie przeciwpłytkowe upośledzające krzepnięcie krwi. Polega ono na stosowaniu małej dawki aspiryny z innym lekiem – klopidogrelem. Leczenie to ma na celu zapobieganie powstawaniu skrzeplin na protezie we wczesnym okresie po zabiegu.

Cel proponowanego leczenia:
Przywrócenie prawidłowego przepływu krwi przez zastawkę aortalną.

 

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
Prawdopodobieństwo skutecznego zabiegu wszczepienia nowej zastawki wynosi około 85-90%. Ryzyko wystąpienia powikłań w trakcie zabiegu wynosi kilka procent. Do powikłań należą:

  • krwawienie lub krwiak w miejscu nakłucia tętnicy lub żyły czasami wymagający przetoczenia krwi
  • uszkodzenie dużych naczyń, którymi wprowadzane są cewniki, nowa zastawka i elektroda, czasami wymagające pilnej operacji naczyniowej
  • dyslokacja(przemieszczenie) protezy, czasami wymagająca jej usunięcia lub implantacji w aorcie
  • zawał serca
  • niedomykalność zastawki aortalnej
  • przebicie ściany serca lub aorty
  • rozwarstwienie aorty
  • zator do centralnego układu nerwowego, udar mózgu
  • reakcja uczuleniowa na kontrast,- zaburzenia rytmu i przewodnictwa serca, czasami wymagające implantacji na stałe układu stymulującego serceinfekcja
  • zgon

Dokładny opis zabiegów - Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej

Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej
Rodzaj schorzenia zgodnie z rozpoznaniem lub podejrzeniem, wskazanie do leczenia operacyjnego: wada zastawki aortalnej
Metody leczenia (w tym alternatywnie do proponowanego:
Obecnie istnieją dwie metody wymiany zastawki aortalnej. Pierwsza z nich to metoda operacyjna. U części chorych w podeszłym wieku, z chorobami dodatkowymi wykonanie operacji może być jednak zbyt ryzykowne. Przed kilku laty opracowano nową metodę wszczepienia zastawki (protezy) na drodze przezskórnej, przeznaczyniowo, bez konieczności wykonywania operacji i otwierania klatki piersiowej. Decyzja o wskazaniach do zabiegu przezskórnej implantacji zastawki aortalnej podejmowana jest przez zespół lekarzy złożony z kardiologa, kardiologa interwencyjnego i kardiochirurga.
Należy podkreślić, że przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej CoreValve jest metodą nową, a najdłuższe obserwacje pacjentów po tym zabiegu sięgają kilku lat.

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej wykonywane jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Zabieg trwa około 1-2 godzin i przeprowadzany jest pod kontrolą promieniami Roentgena oraz echokardiografii przezprzełykowej. Po odpowiednim znieczuleniu okolicy obu pachwiny nakłuwa się igłą tętnicę udową prawą i lewą oraz żyłę podobojczykową lub szyjną. Ze względu na dużą średnicę wprowadzanej do serca zastawki czasami jedna z tętnic przed nakłuciem jest odsłaniana i wypreparowywana chirurgicznie przez chirurga naczyniowego. Standardowo do zabiegu podaje się dożylnie lek zmniejszający krzepliwość kwi - heparynę niefrakcjonowaną. Do obu tętnic zakłada się koszulki naczyniowe, przez które wprowadzane są cewniki służące do wykonywania zabiegu. Do żyły podobojczykowej lub szyjnej wprowadza się elektrodę, którą następnie umieszcza się w prawej komorze serca. Służy ona do stymulacji serca. Przez tętnicę udową wprowadza się cewnik z balonem, którym poszerza się chorą zastawkę a po jego usunięciu cewnik z nową zastawką. W pierwszym etapie znajdujący się na końcu wprowadzonego cewnika balon wypełniany jest na kilka sekund w ujściu zwężonej zastawki aortalnej w trakcie szybkiej stymulacji serca. Powoduje to poszerzenie chorej zastawki. Następnie dzięki wykorzystaniu odpowiedniego cewnika w poszerzone ujście zastawki aortalnej wprowadzana jest nowa zastawka (proteza) samorozprężalna lub rozprężana na balonie. Po zabiegu pozostanie Pan/-i przez kilkanaście godzin w łóżku. Ponadto wymagane jest przez minimum 6 miesięcy leczenie przeciwpłytkowe upośledzające krzepnięcie krwi. Polega ono na stosowaniu małej dawki aspiryny z innym lekiem – klopidogrelem. Leczenie to ma na celu zapobieganie powstawaniu skrzeplin na protezie we wczesnym okresie po zabiegu.

Cel proponowanego leczenia:
Przywrócenie prawidłowego przepływu krwi przez zastawkę aortalną.

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
Prawdopodobieństwo skutecznego zabiegu wszczepienia nowej zastawki wynosi około 85-90%. Ryzyko wystąpienia powikłań w trakcie zabiegu wynosi kilka procent. Do powikłań należą:

  • krwawienie lub krwiak w miejscu nakłucia tętnicy lub żyły czasami wymagający przetoczenia krwi
  • uszkodzenie dużych naczyń, którymi wprowadzane są cewniki, nowa zastawka i elektroda, czasami wymagające pilnej operacji naczyniowej
  • dyslokacja(przemieszczenie) protezy, czasami wymagająca jej usunięcia lub implantacji w aorcie
  • zawał serca
  • niedomykalność zastawki aortalnej
  • przebicie ściany serca lub aorty
  • rozwarstwienie aorty
  • zator do centralnego układu nerwowego, udar mózgu
  • reakcja uczuleniowa na kontrast,- zaburzenia rytmu i przewodnictwa serca, czasami wymagające implantacji na stałe układu stymulującego serce
  • infekcja
  • zgon

Dokładny opis zabiegów - Przezskórna redukcja niedomykalności mitralnej za pomocą systemu MITRACLIP

Przezskórna redukcja niedomykalności mitralnej za pomocą systemu MITRACLIP
Rodzaj leczonej choroby: Niedomykalność zastawki mitralnej
Metody leczenia:

Przezskórna redukcja niedomykalności mitralnej za pomocą systemu MITRACLIP

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Objawy duszności spoczynkowej, wysiłkowej oraz upośledzonej tolerancji, na które się *Pani/Pan uskarża są wynikiem przewlekłej ciężkiej niedomykalności zastawki mitralnej. Nieszczelność zastawki, czyli przeciek krwi z lewej komory do lewego przedsionka może być spowodowana uszkodzeniem samej zastawki (niedomykalność organiczna, pozapalna) albo może być wtórna do uszkodzenia lewej komory (niedomykalność niedokrwienna, czynnościowa). Istotą leczenia *Pani/Pana schorzenia jest naprawa zastawki lub jej wymiana. Najczęściej wykonywanym zabiegiem jest chirurgiczna naprawa zastawki, a w niektórych przypadkach konieczna jest wymiana na protezę mechaniczną lub biologiczną. W *Pani/Pana przypadku morfologia zastawki pozwala na przeprowadzenie zabiegu naprawy zastawki metodą przezskórną za pomocą systemu MITRACLIP. Zabieg polega na umieszczeniu specjalnego klipsa (zapinki) w centralnej części zastawki, spinającej wolne brzegi płatków, poprawiając ich wzajemne przyleganie w okresie skurczu serca i w ten sposób zmniejszenie stopnia przecieku krwi do lewego przedsionka. Umieszczenie zapinki w obrębie zastawki mitralnej wymaga wprowadzenia cewnika prowadzącego o średnicy 28 F poprzez nakłucie prawej żyły udowej, a następnie poprzez nakłucie przegrody za pomocą systemu MITRACLIP międzyprzedsionkowej dojścia z prawego do lewego przedsionka. W niektórych przypadkach uszczelnienie zastawki może wymagać założenia 2 lub 3 klipsów. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i wymaga standardowego przygotowania anestezjologicznego. Cały zabieg monitorowany jest za pomocą skopii RTG oraz dodatkowo pod kontrolą obrazu USG serca przy użyciu głowicy umieszczonej w przełyku.

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
Dotychczasowe doświadczenia z zastosowaniem systemu MITRACLIP na świecie nie wykazały powikłań śmiertelnych związanych z samym zabiegiem. Duże powikłania zabiegu obejmują zerwanie nici ścięgnistych podczas implantacji klipsa, odczepienie się klipsa po zabiegu, uszkodzenie jam serca. Są one wskazaniem do pilnej interwencji (operacji) kardiochirurgicznej. Ratunkowa operacja kardiochirurgiczna z koniecznością wykonania natychmiastowej sternotomii wiąże się z dużo większym ryzykiem powikłań i zgonu w porównaniu z operacjami kardiochirurgicznymi wykonywanymi w trybie planowym. Do innych poważnych powikłań, które mogą wystąpić w czasie lub po zabiegu należą: udar mózgu, uszkodzenie dużych naczyń, infekcja, wysięk płynu (krwi) do osierdzia, tamponada osierdzia, zaburzenia rytmu serca, nagłe zatrzymanie krążenia, zgon. Powikłania miejscowe obejmują wytworzenie się pseudotętniaka, przetoki tętniczo-żylnej lub krwiaka, który może wymagać leczenia za pomocą przetoczenia krwi, w rzadkich przypadkach interwencji chirurga naczyniowego. Przeżycie 3-letnie po zabiegu wynosi 97 %, a skuteczność zabiegu po 3 latach, czyli brak konieczności interwencji chirurgicznej 85%.

Dokładny opis zabiegów - Przezskórne zamknięcie ubytków przegrodzie międzyprzedsionkowej/międzykomorowej lub PFO

Przezskórne zamknięcie ubytków przegrodzie międzyprzedsionkowej/międzykomorowej lub PFO
Wskazanie do leczenia operacyjnego: Ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej/międzykomorowej lub PFO
Metody leczenia:

W przypadku ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej, ciągle standardem leczenia jest operacja na otwartym sercu. Z zastosowaniem płuco-serca można przy pomocy odpowiedniej „łatki” taki ubytek zaszyć. Obecnie tego typu operacje są przeprowadzane z około 1% ryzykiem dla zdrowia i życia.

Najnowszą metodą zamykania ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej jest przezskórna implantacja specjalnych „parasolek” przy zastosowaniu technik i możliwości kardiologii interwencyjnej.

Dla drożnego otworu owalnego nie istnieje w chwili obecnej standardowe leczenie. Możliwe formy postępowania to:

  • leczenie farmakologiczne
  • leczenie operacyjne (kardiochirurgiczne)
  • przezskórne zamknięcie ubytku z zastosowaniem technik Kardiologii interwencyjnej.

Zamknięcie ubytku z zastosowaniem technik kardiologii interwencyjnej:Prace nad przezskórnym zamykaniem ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej rozpoczęto około 25 lat temu. W latach 90-tych doszło do szybkiego rozwoju tej metody, związanego z powstaniem nowych systemów do zamykania oraz dopracowania techniki przeprowadzania zabiegu.

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Zabiegi są przeprowadzane w Ośrodku Kardiologii Inwazyjnej. Po miejscowym znieczuleniu okolicy pachwiny nakłuwa się żyłę udową i wprowadza około 3 mm grubości cewnik. Następnie pod kontrolą lampy rentgenowskiej i echokardiografii przezprzełykowej wprowadza się przez żyłę główną dolną w/w cewnik. Jego końcówką przechodzi się przez przegrodę międzyprzedsionkową do lewego przedsionka serca. Następnie przez ten cewnik wprowadza się złożony system do zamykania ubytku (parasolkę). W lewym przedsionku serca zostaje otwarta połowa systemu (jedna parasolka). Otwarta parasolka zostaje przyciągnięta do przegrody międzyprzedsionkowej. Ten etap zabiegu musi odbywać się pod kontrolą echa przezprzełykowego. W momencie kiedy parasolka po lewej stronie przegrody międzyprzedsionkowej jest prawidłowo dopasowana zostaje otwarta druga część systemu po prawej stronie przegrody międzyprzedsionkowej (druga parasolka). Po dokonaniu kontroli prawidłowości implantacji, system zostaje odłączony odpowiednim mechanizmem zwalniającym. Cewnik zostaje usunięty i z zastosowaniem miejscowego ucisku dochodzi do zasklepienia nakłutej żyły.

Postępowanie po zabiegu:
W przypadku prawidłowo przeprowadzonego zabiegu pacjenci mogą opuścić szpital nawet na drugi dzień. Po wypisaniu ze szpitala konieczne są kontrolne wizyty po jednym, trzech. sześciu i dwunastu miesiącach w Klinice Kardiologii Inwazyjnej. Kontrola zabiegu zamknięcia ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej jest konieczna dla potwierdzenia prawidłowości implantacji oraz wykrycia ewentualnych powikłań. W trakcie kolejnych wizyt będą wykonane m. in. EKG, badanie echokardiograficzne. U części pacjentów może być konieczne przeprowadzenie poszerzonej diagnostyki.

Cel proponowanego leczenia:
Celem zabiegu jest zamknięcie nieprawidłowego połączenia pomiędzy jamami serca 

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
W zdecydowanej większości zabieg odbywa się bez powikłań.

Krwawienie: Celem wykonania diagnostyki i zabiegu wykonuje się nakłucie tętnicy i żyły udowej. Po usunięciu cewnika wykonuje się miejscowy ucisk na tętnicę i żyłę, co pozwala na zasklepienie się naczyń. W pojedynczych przypadkach może pomimo w/w zabiegów dochodzić do krwawienia z miejsca nakłucia i powstania krwiaka. Czasami przy masywnym krwawieniu wymagane jest przetoczenie krwi lub preparatów krwiopochodnych.

Zamknięcie naczynia i zatorowość: Podczas nakłucia żyły lub tętnicy i wprowadzenia koszulki (cewnika) może dojść do zamknięcia naczynia w wyniku jego skurczu lub wykrzepienia. Ponadto istnieje niewielkie ryzyko, iż dojdzie do powstania skrzepliny na cewniku, który jak każde obce ciało zwiększa prawdopodobieństwo do powstania skrzeplin na swojej powierzchni. Uwolnienie takiej skrzepliny może spowodować jej przejście do płuc lub otwór w przegrodzie międzyprzedsionkowej do układu tętniczego i zamknięcia naczynia np. mózgu. Aby zapobiec takiemu powikłaniu stosuje się w trakcie zabiegu odpowiednie leczenie farmakologiczne (heparynizacja). Także po zabiegu istnieje pewne niewielkie ryzyko powstania skrzeplin na implantowanym urządzeniu. Dlatego istnieje konieczność przyjmowania odpowiedniego leczenia przeciwpłytkowego (przez okres 6 miesięcy). Po minięciu tego okresu dochodzi do pokrycia powierzchni parasolek śródbłonkiem i urządzenie nie jest dłużej rozpoznawane przez organizm jako obce.

Zakażenie: Diagnostyka i zabiegi w ramach kardiologii interwencyjnej tak jak zabiegi operacyjne są przeprowadzane w sterylnych warunkach tzn. są przestrzegane wszystkie procedury zapobiegające rozwinięciu się zakażenia. Pomimo to nie da się w 100% wykluczyć możliwości zakażenia. Po zabiegu implantacji urządzenia do zamykania ASD lub PFO istnieje ryzyko, iż znajdujące się na jego powierzchni bakterie mogą doprowadzić do rozwinięcia się zakażenia. Dlatego wszyscy pacjenci otrzymują profilaktycznie przed i po zabiegu antybiotykoterapię. Do momentu pełnego pokrycia urządzenia przez śródbłonek zalecane jest stosowanie tzw. profilaktyki zapalenie wsierdzia – przez co należy rozumieć stosowanie antybiotykoterapii podczas wszystkich drobnych zabiegów np. usunięcie lub leczenie kanałowe zęba. W niezmiernie rzadkich przypadkach może dochodzić do rozwinięcia się zapalenie wsierdzia i konieczności chirurgicznego usunięcia implantowanego urządzenia.

Zaburzenia rytmu: W trakcie zabiegu implantacji i po nim może dochodzić do przejściowych zaburzeń rytmu serca. Utrwalone zaburzenia rytmu serca po prawidłowej implantacji są niezwykle rzadkie.

Utrata (embolizacja) urządzenia: Przez utratę (embolizację) urządzenia zamykającego rozumiemy utratę urządzenia z cewnika doprowadzającego oraz przesunięcie się (wypadnięcie) urządzenia już po jego implantacji. W większości przypadków istnieje możliwość uchwycenia urządzenia i jego wyciągnięcie z zastosowaniem technik kardiologii interwencyjnej. W przypadku niepowodzenia tych zabiegów konieczne jest chirurgiczne usunięcie urządzenia. Utrata urządzenia prowadząca do zagrożenia życia i poważnych zaburzeń pracy serca jest niezwykle rzadkim powikłaniem.

Zatorowość powietrzna: Pomimo, iż przepłukanie urządzenia w cewniku i jego transport w miejsce implantacji w trakcie zabiegu są wykonywane tak, aby nie dopuścić do powstania powikłań, w tym zatorowości powietrznej. Nie można w 100% wykluczyć jej wystąpienia. Jej konsekwencje są zbliżone do tych, jakie występują w przypadku powstania skrzeplin, tzn. może dojść do zatorowości płucnej, lub obwodowej, np. w sercu, mózgu lub narządach jamy brzusznej.

Uszkodzenie serca: System zamykający lub cewniki mogą w bardzo rzadkich przypadkach prowadzić do uszkodzenia serca. Tego typu uszkodzenia wystąpiły dotychczas jedynie w pojedynczych przypadkach. Przy stosowanym przez nas systemie zamykającym tego typu powikłanie jest zminimalizowane.

Dokładny opis zabiegów - Przezskórnego zamknięcia uszka lewego przedsionka (LAAC)

Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka (LAAC)
Rodzaj choroby stanowiącej wskazanie do leczenia operacyjnego: Migotanie przedsionków
Metody leczenia (w tym alternatywne do proponowanego):

Rozpoznano u Pani/Pana migotanie przedsionków, które jest jedną z najczęstszych dolegliwości u ludzi po 65 roku życia. Podczas migotania przedsionków dwie górne części serca (przedsionki) kurczą się bardzo szybko i nieefektywnie (przepływ krwi przez przedsionki jest upośledzony). Taki stan może prowadzić do powstawania w przedsionkach serca niebezpiecznych skrzepów krwi, które z lewego przedsionka mogą przedostać się do naczyń mózgowych, czego następstwem jest udar mózgu. W migotaniu przedsionków skrzepy krwi mogą powstawać najczęściej (90% przypadków) w części lewego przedsionka zwanej uszkiem.

W celu zapobiegania powikłaniom neurologicznym, w przypadku migotania przedsionków wskazane jest stosowanie leczenia przeciwkrzepliwego ("rozrzedzającego krew") za pomocą leków zwanych antagonistami witaminy K (Acenokumarol, Warfaryna) lub NOAC. Jeśli istnieją przeciwwskazania do leczenia przeciwkrzepliwego, jest ono nieskuteczne lub z różnych względów nie można uzyskać właściwego efektu tego leczenia, można zastosować zabieg zamknięcia uszka lewego przedsionka w celu eliminacji miejsca powstawania skrzeplin.

Proponowane leczenie (opis, przebieg):
Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (pod narkozą) lub miejscowym. Z tego względu, bezwzględnie konieczne jest pozostanie na czczo przed zabiegiem. Od północy poprzedzającej zabieg, nie należy nic jeść, ani pić (w dniu poprzedzającym zabieg można jeść i pić włącznie z kolacją). Ewentualne przyjmowanie leków w dniu zabiegu, należy skonsultować z lekarzem wykonującym zabieg.

Metoda nieoperacyjnego zamykania uszka lewego przedsionka jest znana na całym świecie od 2003 roku. Do tego typu zabiegów stosowane są implanty zaprojektowane specjalnie do tego celu. Przy użyciu technik cewnikowania serca wprowadza się je przez naczynie krwionośne (żyłę) w pachwinie i wszczepia do uszka lewego przedsionka tak, aby je wypełnić i szczelnie odizolować od pozostałej części przedsionka. Zabieg trwa ok. 1-2 godziny i wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. W czasie zabiegu w przełyku obecna jest sonda echokardiograficzna umożliwiająca precyzyjną kontrolę zabiegu. Po zabiegu pacjent powinien przez kilka godzin pozostać w łóżku i zwykle w drugiej dobie może opuścić szpital. Po zabiegu zalecane jest przez 6 miesięcy leczenie "przeciwpłytkowe", upośledzające nieco krzepnięcie krwi. Polega ono na stosowaniu małej dawki kwasu acetylosalicylowego (np. Aspiryny) z innym lekiem (najczęściej klopidogrelem, np. Plavix). Leczenie to ma na celu zapobieganie powstawaniu skrzeplin na implancie we wczesnym okresie po zabiegu. W tym czasie konieczna jest także profilaktyka powikłań bakteryjnych (infekcyjnego zapalenia wsierdzia) polegająca na przyjmowaniu pojedynczych dawek antybiotyku przed innymi zabiegami inwazyjnymi (np. niektóre zabiegi stomatologiczne).

Ważne!
Kobiety w ciąży bezwzględnie informują lekarza o swoim stanie!

Możliwe do przewidzenia powikłania po przeprowadzonym zabiegu:
W zdecydowanej większości zabieg odbywa się bez powikłań.

Istnieje pewne ryzyko związane z procedurami cewnikowania serca, jak również ze stosowaniem urządzeń do zamykania uszka.

Opisywane powikłania związane z zabiegiem, które mogą się zdarzyć to:

  • udar mózgu
  • przemieszczenie implantu w okresie okołozabiegowym (najczęściej usuwany jest metodą przeznaczyniową, może być konieczność wykonania operacji kardiochirurgicznej)
  • wysięk płynu do jamy osierdzia czy tamponada serca – w rzadkich przypadkach może wymagać pilnej interwencji kardiochirurgicznej

Opisywane łączne ryzyko tych powyższych istotnych powikłań wynosi 7%.

Spośród innych możliwych komplikacji związanych z zabiegiem należy wymienić:

  • krwawienie czy uszkodzenie naczynia w miejscu wprowadzenia cewników w pachwinie
  • infekcje
  • zaburzenia przewodzenia elektrycznego i rytmu serca w trakcie zabiegu
  • przejściowe zaburzenia widzenia
  • zawał serca
  • nagłe zatrzymanie krążeniazgon

Łączne ryzyko tych powikłań nie przekracza 2% .

Podanie środka kontrastowego może wywołać objawy uczulenia, które zwykle mijają po podaniu leków, może być także powodem wystąpienia czasowych lub trwałych zaburzeń widzenia albo wystąpienia niewydolności nerek, zazwyczaj przemijającej jednak w niektórych przypadkach wymagającej dializ.

U niektórych mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, które wymagać będą dodatkowego leczenia farmakologicznego lub leczenia zabiegiem elektrycznym (defibrylacja).

Im bardziej poważne są wcześniejsze (przed zabiegiem) zmiany chorobowe w obrębie serca czy też innych narządów, tym większe ryzyko powikłań.

Personel

SPSK Nr 4 w Lublinie

Lekarze

  • Default
  • Title
  • Date
  • Random
Dr hab. n. med. Piotr Waciński

Piotr Waciński

dr hab. n. med.

Lekarz Kierujący Oddziałem

Dr n. med. Andrzej Madejczyk

Andrzej Madejczyk

dr n. med.

Zastępca Lekarza Kierującego Oddziałem

Maciej Jabłoński

dr n. med.

Bartosz Kondracki

dr n. med.

Dariusz Łukasik

dr n. med.

Przemysław Mielniczuk

dr n. med.

Zbigniew Pijanowski

dr n. med.

Sylwia Łukasik

dr n. med.

Paweł Binko

lek.

Tomasz Zapolski

prof. dr hab. n. med.

Radosław Zarczuk

dr n. med.